සම්බුද්ධ තෙමගුල කොයිබටද?

උපත, බුදුවීම හා පිරිනිවීම සිහිපත් කෙරෙන වෙසක් පුන් පොහෝ දින මම මගට ගොස් එහි අසිරිය මදක් වින්දෙමි. හිරු කෙමෙන් වියැකී යද්දී වෙනදාට අඩු වන රථවාහන අද එහි නොවිය. කාර්, වෑන් ,ලොරි භාග, යතුරු පැදි මෙන්ම පා පැදි ද එහි අඩුවක් නැත.  උසුළු විසුළු සිනා හඩ අතර නලා හඩ ද රැවු පිලිරාව  දුනි. ඒවා  පරයමින් ඇදී  ආ ගිලන් රථයක හඩටද ප්‍රතිචාර දැක්වීමට ජනයාට නිනව්වක් නැත. ඉක්මනින් ගොස් වෙසක් අසිරිය බලා ආතල් එකක් ගැනීමේ සිහිනයෙහි ඔවුන් ගිලි ඇත.

මග ඇවිද යන සෙනග අතරින් බොහෝ අය සොයන්නේ තම කාමුක අස්වාදයන්ට ගොදුරුය. තම ජීවිතයන්ට සහකරුවන් හෝ සහකාරියන් ය. තද බද පවතින අවස්ථාවක කවුරුන් හෝ බලන්නේ ඒ අවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජන ගැනීමටය. තම මලයා ගැහැණු කෙනෙකුගේ ලැම මිරිකන අයුරු දුටු ඔහුගේ අය්යා ඔහු අත තිබු කුඩයෙන් මලයාගේ හිසට පහරක් ගැසිය. එයින් උරණ ඌ මල්ලි, ” අද වගේ දවසකවත් තනක් මිරිකපුවම මොකද වෙන්නේ ” යයි තම සොහොයුරාගෙන් ඇසියේ මා සිටි තැනදිමය.
තනක් මිරිකපුවම මොකද වෙන්නේ යන්න වෙනම කාරණයකි. මට කල්පනා කිරීමට සිදු වුයේ අද වගේ දවසක යන වචනයයි. ” අද වගේ දවසක, වෙසක් පුන් පොහෝ දින.”

අද වගේ දවසක අනිත්‍ය සංස්කාරය මෙනෙහි කරමින් පෘතග්ජන අප සියලු දෙනා සිටිය යුතු යැයි මා කියන්නේ නැත. එය ප්‍රයෝගිකව සිදු නොවන දෙයකි.  නමුදු ලෞකික වූ සිත් තුල පහල වන චේතනා වලට ලෝකෝත්තර වූ හරයන් පවතී. පවතින දානමය පිංකම්, සැරසිලි හා ආලෝක පුජා අතර බුද්ධාලම්භන ප්‍රීතියක් ඇති වන්නේ කීයෙන් කී දෙනෙක්ටද ? පිරිනිවීමෙන් පසු වසර 2561 ගෙවුනද ප්‍රාඥයන් වහන්සේගේ සුවහසක් ගුණ සමුදාය නිසා අදටත් පවතින එම පින්කම් කෙරෙහි සතුටු වුයේ කවරහුද? තෙමගුලෙහි අසිරිය සැබෑ ලෙස විදිය හැක්කේ ඔවුන්ටය.